Haaruitval en schildklier
Wilt u meer weten over het verband tussen haaruitval en schildklier? Abnormale hormoonschommelingen worden vaak verantwoordelijk gehouden voor het verlies van hoofdhaar. Verrassend genoeg zijn ze in realiteit slechts verantwoordelijk voor een kleine minderheid van de mensen die haaruitval ervaren. Haarverlies maakt deel uit van het normale leven. Vrouwen na de bevalling en tijdens de menopauze kunnen haar verliezen en bijna elke man ervaart op een bepaald moment haaruitval. Haaruitval kan optreden als de schildklier niet goed werkt.
Verband tussen haaruitval en schildklier
Haaruitval is een mogelijk symptoom van hypothyreoïdie of hyperthyreoïdie. De schildklier heeft een essentiële rol bij het ontwikkelen van een gezonde haargroei. Als het lichaam teveel of te weinig schildklierhormonen aanmaakt en deze situatie lang onbehandeld blijft kan haaruitval ontstaan. Haaruitval als gevolg van schildklierproblemen is een vorm van telogeen effluvium, plotseling haarverlies. Telogeen effluvium is een hoofdhuidaandoening waarbij de haarwortels te vroeg in de rustfase van de haarcyclus komen. Maar liefst 70% van de hoofdharen kan binnen ongeveer 2 maanden uitvallen tijdens een toestand van telogeen effluvium. Mensen met auto-immuunaandoeningen zoals de ziekte van Hashimoto ervaren regelmatig haaruitval als de aandoening niet onder controle is.
Symptomen haaruitval en schildklierproblemen
Haaruitval is volkomen normaal en onderdeel van de natuurlijke haargroeicyclus. Mensen met telogeen effluvium merken vaak dat hun haar met handenvol tegelijk uitvalt. Het is ongebruikelijk dat haaruitval het enige kenmerk van een overactieve of traag werkende schildklier is.
Andere veel voorkomende symptomen van hypothyreoïdie zijn:
• Het vaak koud hebben;
• Onverklaarbare gewichtstoename;
• Vermoeidheid en vergeetachtigheid;
• Constipatie;
• Depressieve gevoelens;
Andere veel voorkomende symptomen van hyperthyreoïdie zijn:
• Nervositeit, ongerustheid en moeite met slapen;
• Prikkelbaarheid;
• Meer zweten, snelle hartslag;
• Handtrillingen;
• Fijn of broos haar;
Vrouwen met een traag werkend of overactieve schildklier kunnen ook afwijkingen in hun menstruatiepatroon ervaren. Ga bij aanhoudende klachten naar een arts. Deze kan de schildklierwaarden controleren en eventueel andere aandoeningen uitsluiten.
Schildklierproblemen behandelen
Om schildklier gerelateerd haarverlies te behandelen, moet het schildklierprobleem worden behandeld. Een arts zal een synthetisch hormoon voorschrijven dat levothyroxine bevat om een traag werkende schildklier te behandelen. Het behandelen van een overactieve schildklier kan op verschillende manieren en verschilt van persoon tot persoon:
• Medicatie die ontwikkeld is om de aanmaak van schildklierhormoon te blokkeren.
• Radioactief jodium. In sommige gevallen wordt bestralingstherapie met jodium aanbevolen.
• Chirurgische ingreep. Een gedeelte van of de volledige schildklier wordt verwijderd. Daarna kan hypothyreoïdie met schildkliermedicatie behandeld worden.
Huismiddeltjes en veranderingen in levensstijl
Mensen met schildklieraandoeningen en daarmee gepaard gaand haarverlies, hebben vaak medicatie nodig om de hormoonspiegel te stabiliseren. Daarnaast kan het helpen om een uitgebalanceerd dieet te volgen die zowel de groei als de gezondheid van het haar verbetert. Een gezond en gevarieerd dieet bestaat uit eiwitten, fruit, groenten, granen en een matige hoeveelheid vet.
• Vis. Vette vis bevat omega-3 vetzuren waarmee een droge hoofdhuid kan worden voorkomen.
• Donkergroene groenten. Deze groenten bevatten veel vitamine A en C.
• Eiwitrijk voedsel. Eiwitten helpen bij het voorkomen van zwak en broos haar.
• Biotine rijke voedingsmiddelen. Biotine, vitamine B8, is belangrijk voor de haargroei. Biotine zit onder meer in volkorengranen, lever, eigeel, sojameel en gist. Biotine kan het resultaat van schildklierbloedonderzoek beïnvloeden. Stop daarom een aantal dagen voor het bloedonderzoek met het gebruiken van biotine supplementen.
• Calciumrijk voedsel. Calcium is de sleutel tot een goede haargroei. Calcium zit onder meer in zuivelproducten.
Raadpleeg tijdig een arts
Als u symptomen heeft van een traag werkende of overactieve schildklier neem dan contact op met uw huisarts. Deze kan uw medische geschiedenis bekijken en een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Ook wordt bloedonderzoek gedaan om de waarden van het schildklierhormoon te melden. Zonder adequate medische hulp kunnen de symptomen en problemen verergeren.
Haaruitval en schildklier – FAQ
1. Kan haarverlies door schildklierproblemen worden teruggedraaid?
Ja, haarverlies door de schildklier is vrijwel altijd tijdelijk. Haarverlies is van nature omkeerbaar als u de juiste behandeling voor schildklierproblemen gebruikt. Het meest voorgeschreven medicijn voor schildklieraandoeningen is levothyroxine.
2. Hoe zit haaruitval door schildklieraandoeningen eruit?
U zult niet per se kale plekken opmerken. In plaats daarvan valt het haar verspreid over het hoofd uit. De haardos wordt in totaliteit dunner.
3. Helpt schildkliermedicatie bij haaruitval?
Het gebruik van kunstmatige schildkliermedicijnen om uw hormonen in evenwicht te brengen, kan helpen om het haarverlies te verminderen. Het kan even duren voordat u nieuwe haargroei ziet. Het is goed om de bloedwaarden regelmatig te laten controleren. Zo kan een arts de dosering optimaal afstemmen en werkt uw lichaam zo goed mogelijk, inclusief de haargroei.
4. Hoelang duurt het voordat mijn haargroei herstelt?
In de meeste gevallen zal het aanpassen en gebruiken van schildklierhormonen het haarverlies ongedaan maken. Hier gaan enkele maanden overheen. Het duurt bij de een langer dan bij de ander om de juiste dosering te vinden.
5. Wat zijn vroege waarschuwingssignalen van schildklierproblemen?
Biologische functies staan in nauw verband met uw hormoonspiegel. Er zijn een aantal symptomen die op een schildklierprobleem kunnen duiden, zoals een hoge hartslag en overmatige vermoeidheid. Maar ook gewichtstoename of -verlies, concentratieproblemen, haaruitval en ongerustheid kunnen een gevolg zijn van een foutieve werking van de schildklier.
6. Op welke leeftijd beginnen schildklierproblemen?
Schildklierproblemen kunnen erfelijk zijn, maar kunnen ook een individuele oorzaak hebben. Alhoewel een trage of overactieve schildklier bij mannen en vrouwen voorkomt, wordt de diagnose vaker bij vrouwen tussen de 20 en 30 vastgesteld.
7. Zijn schildklierproblemen ernstig?
Schildklieraandoeningen kunnen variëren van een kleine, onschadelijke struma (vergrote klier) die geen behandeling nodig heeft tot levensbedreigende kanker. De meest voorkomende problemen met de schildklier zijn een abnormale productie van schildklierhormonen. Te veel schildklierhormoon resulteert in de aandoening die bekend staat als hyperthyreoïdie, terwijl een trage schildklier hypothyreoïdie is.
8. Wat gebeurt er als hypothyreoïdie niet wordt behandeld?
De aandoening kan met medicatie goed behandeld worden. Indien onbehandeld, kan hypothyreoïdie echter tot veel complicaties leiden. Deze omvatten hartproblemen, problemen met het zenuwstelsel, onvruchtbaarheid en haaruitval.
9. Wat gebeurt er als ik stop met het gebruik van mijn schildkliermedicijn?
De symptomen keren terug. Meestal geldt dat hoe langer u zonder uw medicatie gaat en hoe ernstiger uw schildklieraandoening is, hoe groter uw risico op ernstige en zelfs levensbedreigende aandoeningen.